O qədər hiyləgər, cılız, gücsüzsən… - Leyla Əliyeva
Kult.az Leyla xanım Əliyevanın şeirini təqdim edir:
Səni aynalarda canlı görürəm...
Səni aynalarda canlı görürəm,
Kölgətək arxamca gəlirsən mənim.
Gecələr qəlbimə bıçaq sancılır,
Qara əməlini mən hiss edirəm!
Ayrıldıq səninlə yaxın günlərdə,
Məni nə əhf etdin, nə də unutdun.
Qarşımda diz üstə sən çökdüyündə
Bəlkə də oyuna daldım, ovundum!
O qədər hiyləgər, cılız, gücsüzsən,
Qəlbimə tor çəkib, düyünləmisən.
Bilirəm, nə qədər mənfur olsan da,
Bəzən bir ehtiyac duyuram sənə!
Sən kimsən? Söyləyim mən çaşanlara,
Ruhumu oxuya bilməyənlərə,
Artıq möcüzəyə inanmayana,
Lakin gecələri yol gözləyənə:
İiblissən, kədərsən, həm də cəhənnəm,
Qəlbləri ram edib, sən məhv edirsən.
Bəlkə də kim bilir, bu cür yaxşıdır,
Kədərin özü də bəzən doğmadır!
Yenə gözlərinlə qarşılaşdım mən;
Sevgim də nifrətə artıq çevrilmir
Bəzən kin - sevməyi bizə öyrədir!
Odur ki, qal dostum mənim yanımda,
Bu fürsət qoy artıq qalsın yadında.
Gülümsə kədərə, qaç ondan uzaq,
Bu axşam əzabdan gəl ləzzət alaq!
(Tərcümə edəni: Aynur Nurlu)
Şeirin originalı:
Я тебя в зеркале увидела вживую,
Ты за спиной моей всегда идешь,
Ночами ощущаю силу злую,
Когда во сне вонзаешь в сердце нож!
Простились мы еще совсем недавно!
Ты ни простить, и ни забыть меня не смог,
Пожалуй, я была с тобой коварной,
Когда о дружбе умолял у ног!
Ты так хитер, так низок, так бессилен,
Свил паутину на моей душе,
Но знаешь, как бы ни был ты противен,
Нуждаюсь я, увы, порой в тебе!
А кто ты? Я скажу тому, кто перепутал,
Тому, кому мой разум не понять,
Кто разучился верить в чудо,
Не перестав его ночами ждать!
Ты демон, зло, тоска, исчадие ада,
Ты тот, кто сердце губит изнутри,
Но знаешь, иногда тебе я рада,
Испытывая прелести тоски!
И вот в глаза тебя я увидала
И не могу теперь никак забыть,
На ненависть любовь не променяла,
Нас учит ненависть порой любить!
Так что ж, мой друг, со мной останься,
Даю тебе вновь обреченный шанс,
И над тоской душевной ухмыляйся,
Пусть боль сегодня забавляет нас!