Atam haqqında xatirələrim



 

Atam  Şamil kişi 1903- ildə Cəbrayıl rayonunun Cocuq Mərcanlı kəndində anadan olub. Onun böyük qardaşı Əli, kiçik qardaşı Aslan bacıları 1900- ildə İrandan Cocuq Mərcanlıya köçmüşlər. Ataları Gülməmməd İranda maldarlıqla başqa təsərrüfat işlərilə məşğul olmuş, XX əsrin əvvəllərində Cəbrayıl rayonuna köçmüş burada yaşamışlar. Burada da maldarlıqla məşğul olmuşlar. 1925-ci ildə Qaryagin (indiki Füzuli) rayonunun Böyük Bəhmənli kəndinə köçmüşlər. Atam burada dərzilik sənətini öyrənmiş bu sənətlə məşğul olmuşdur. Burada 3- sinfə qədər oxumuş ailə qurmuşdur. Mən 1934- ildə anadan olmuşam atamın ilk övladıyam. Atam Böyük bəhmənli kəndində yaşamaq üçün lazım olan normal şərait qurmuş, övladlarının təhsil almasına böyüyüb boya-başa çatmasına kömək etmişdir.

Atam 1941-1945-ci ilin avqust ayında Böyük Vətən Müharibəsinə getmiş, döyüşlərdə fəal iştirak etmiş, 4 dəfə ağır yaralanmış, müxtəlif hərbi qospitallarda müalicə olunmuş, 1945-ci ildə ikinci qrup müharibə əlili olsa da, Ukrayna Rusiyanın şəhərlərinin bərpa olunmasında iştirak etmiş sentyabr 1945-ci ildə doğma Böyük Bəhmənli kəndinə qayıtmış, xalqın dövlətin qulluğunda olmuş, ömrünün sonuna kimi ikinci qrup əlil kimi təqaüd almışdır.

Atam çox zəhmətsevər insan idi övladlarını da zəhmətə alışdıran,, təbiətcə sakit tələbkar adam idi. Arxasınca getdiyi hər bir işi layiqincə yerinə yetirərdi ömrünün sonuna kimi xalqa dövlətə ləyaqətlə xidmət dərdi.

Mən atamın himayəsində yaşamaqla orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirdim sənədlərimi Bakının N. Nərimanov adına Tibb İnstitutunun müalicə-profilaktika fakültəsinə təqdim edib, instituta daxil oldum. İnstitutu bitirdikdən sonra cərrah ixtisasına yiyələnib işləməyə başladım. İşlədiyim dövrdə çox ciddi bir səhv etmişdim. Bu səhvə görə, atam mənə bərk bir sillə vurdu. Bu sillə sanki mənə başqa bir ali təhsil verdi. bundan sonra bir dəfə olsun səhvə yol vermədim. Atam çox ciddi tələbkar adam idi. O, səliqə-sahmanı çox xoşlayardı, həyat-bacanı təmiz saxlayardı, geyiminə ciddi fikir verər, insanlara yaxşılıq etməkdən həzz alardı. Övladlarına da yaxşılıq etməyi bacarmağı tövsiyyə edərdi. Peşəsini çox sevərdi, lakin övladlarından heç biri onun sənətinə yiyələnə bilmədi. Atam yaxşı dərzi olduğuna görə, hətta qonşu kəndlərdən gəlib ona paltar tikdirərdilər, yanına gələn hər kəs onun səliqəsinə heyran olardı.

Atam qışa hazırlıq işlərinə hamıdan qabaq başlayardı, qış azuqəsini, taxılı, odunu digər məhsulları tədarük edər qış aylarında heç nədən korluq çətinlik çəkməzdik.

Atam xasiyyətcə ağır xarakterə malik idi, yüngül işlərlə arası olmazdı, sözü bir dəfə deyər, ağır oturar, batman gələrdi, şit zarafatı heç xoşlamazdı.

İş yerimə görə atamgildən ayrı yaşayırdım, tez-tez onu yoxlayardım o da hərdən bizi yoxlamağa gələrdi. Hər dəfə bizə, adətən bir xoşagəlməz söz eşidəndə gələrdi, səbəbsiz gəlməzdi. Gələndə xeyli oturar, sonra gəlişinin səbəbini deyərdi. Sözünü mənə çox sərt deyərdi məndən tələb edərdi ki, əgər işləyə bilmirsənsə, ərizəni ver işdən çıx. Bir dəfə Kiyevdən namizədlik disertasiyasını müdafiə edib geri qayıtmışdım, məni təbrik etməyə gəlmişdi. Mən rayonlardan birinə getdiyimdən, evdə deyildim evə gec qayıtdığıma görə, atam mənimlə sərt danışdı. Üzr istədim bir təhər könlünü aldım. Atam məni təbrik etdi ailə-uşaq yanında dedi ki, kişi gərək axşam ailəsinin yanında olsun, əgər bir belə hərəkətinə rast gəlsəm, eşitsəm səninlə söhbətimiz çox çətin sərt olacaq həmin gecə bizdə qalmadı, çıxıb getdi.

Lakin bilirdim ki, atam məni çox sevir, hətta bəzən mənimlə razılaşırdı mən bir övlad kimi onu çox sevirdim. Başa düşürdüm ki, dediklərinin hamısı mənim üçün çox faydalı idi ata tövsiyyəsiydi. Atam ağır xəstələndi, mən hər gün onun yanında olurdum çalışırdım ki, atama ovlad borcumu layiqincə yerinə yetirim. Atamı sağalda bilmədik, dünyasını dəyişdi mən hər zaman onun qəbrini ziyarət edir, Quranı-Kərimdən surə oxuduram onun əziz xatirəsini daim yad edirəm. İndi din xadimlərini evə dəvət edirəm atamın ruhunun rahatlığı üçün Qurani-Kərimdən surələr oxuduram. Yaxşı xatırlayıram, atam müharibədən sonra yaşadığı illəri özünün xoşbəxt illəri sayardı.

Hər bir normal övlad kimi, mən atam Şamil kişini həyatımın ən qiymətli insanı, böyük şəxsiyyəti sayıram. Allahdan ona bağışlanmaq rəhmət diləyirəm, qəbru nurla dolsun! Amin!

Məmmədov Əyyub Şamil oğlu

Tibb elmləri üzrə fəlsəfə doktoru, “Əməkdar həkim”,

Nyu-York Elmlər Akademiyasının həqiqi üzvü